W języku niemieckim używamy partykuł w celu nadania wypowiedzi więcej emocji, wzmocnieniu wypowiedzi, większej ekspresji.

Aber – (ależ) określa zdziwienie, zaskoczenie     ------     Das ist aber teuer. Ależ to jest drogie.

Eeben / Halt – (po prostu, właśnie) – nie ma innej możliwości, tak już jest, wtedy stosujemy eben/halt ---Die Kinder sind eben so!- Dzieci właśnie                                                                                                                                                                takie są!

Eigentlich – (właściwie) – wyraża zaciekawienie jakimś problemem   --- Wer ist das eigentlich?- Kto to właściwie jest?

Einfach – (po prostu) – kiedy podajemy w swojej wypowiedzi propozycję rozwiązania - Er erklaert mir das einfach.- On po prostu mi to wyjaśni.

Denn – (właściwie) – podkreśla zarzut, zainteresowanie  na, denn nein no, to nie       --  Was ist denn passiert? Co/Cóż się właściwie stało?
Warum denn?- Dlaczegóż to?
Wieso denn nich?- Dlaczego by nie?
Wo denn sonst?- Gdzieżby indziej?
Was soll das denn?- Co to ma właściwie znaczyć? 

Doch – (przecież) – potęguje przyjazną porade, zarzut, doch stosujemy także w pytaniu, gdy oczekujemy przychylnej odpowiedzi, doch możemy zastosować również w odpowiedzi na pytanie, w którym zawarte jest już przeczenie, a my jesteśmy innego zdania

Das haettest du mir schon gestern sagen koennen!- Mogłeś mi to powiedzieć już wczoraj!
Das ist doch ein gutes Angebot, oder? To dobra propozycja, nieprawdaż?


VIELLEICHT – (może/chyba/ależ/być może) – stosujemy vielleicht, gdy wypowiedz ma charakter zachęty, zarzutu, wyraża zdziwienie, zdenerwowanie.
Der Ober hier ist vielleicht unfreundlich! Tutejszy kelner nie jest uprzejmy.

Ich war vielleicht aufgeregt. Ależ byłem wzburzony.

Er ist vielleicht ein Idiot! Ale z niego idiota!
Das ist vielleicht schwer! Ależ to trudne!
MAL – (nie ma konkretnego znaczenia, pochodzi od słówka einmal – raz) stosujemy tę partykułę w celu spotęgowania zachęty, zasugerowania komuś czegoś.
Versuch mal! -Spróbuj!
Frag mal den Lehrer! Zapytaj nauczyciela!
Koennten Sienoch mal wiederholen? - Mógłby Pan/Pani jeszcze raz powtórzyć? 
JA – (przecież) – w zdaniach oznajmujących i wykrzyknikowych, wyraża brak zgody z istniejącym stanem rzeczy, chęć zaprzeczenia
Du kennst ihn ja! - Przecież ty go znasz!

Partykuły hin i her są nieodmiennymi częściami mowy, wyrażającymi w zdaniu kierunek.

Pomiędzy nimi istnieje znacząca różnica.

Partykuła "hin" oznacza ruch "od siebie" w stosunku do naszego rozmówcy, zaś partykuła "her" oznacza ruch w kierunku "do siebie".

 hin i her mogą występować w zdaniu bądź na początku zdania w połączeniu z zaimkiem pytającym wo (gdzie) bądź samodzielnie na końcu zdania.

Komm her! – przyjdź, podejdź(do siebie, do rozmówcy)

Geh hin! – idź (tam), odejdź tam (od siebie w kierunku przeciwnym)

hin und wieder - od czasu do czasu

hin und zurück - tam i z powrotem

hin und her - w tę i we w tę

Setzen Sie sich bitte hin. - Proszę tam usiąść.

Gehen się doch hin! - Wejdźcie Państwo do środka!

Schau mal hin! - Spójrz no tam!

Was macht ihr hier eigentlich? - Co tutaj właściwie robicie?

 hin i her wystepują w połączeniu  z przyimkami:

Kommen Sie bitte herein! - Proszę wejść! -----------Forma skrótowa ----Komm bitte rein. - Wejdź proszę.

W języku mówionym często następuje skrócenie tych form i połączenie hin i her z przyimkami  lub spełniają rolę przedrostków w czasownikach złożonych rozdzielnie.

Język pisany Język mówiony

hinauf – herauf  - rauf
hinein – herein -  rein
hinunter – herunter - runter
hinaus – heraus -  raus
hinüber – herüber - rüber

Komm bitte rein. - Wejdź proszę.